ชาติไทยเริ่มมีประวัติเป็นหลักฐานชัดเจน เมื่อไทยได้ตั้งอาณาจักรขึ้น ณ ดินแดนสุวรรณภูมิ และมีนครหลวงอยู่ที่เมืองสุโขทัย หลักฐานการตั้งอาณาจักรนี้ได้ปรากฎในศิลาจารึกวัดมหาธาตุ และศิลาจารึกวัดศรีชุมหลักที่ 2 ว่า มีพ่อเมืองไทย 2 คน ชื่อพ่อขุนบางกลาวหาว เจ้าเมืองบางยาง กับพ่อขุนผาเมือง เจ้าเมืองราด บุตรของพ่อขุนศรีนาวนำถมเจ้าเมืองสุโขทัย ซึ่งขณะนั้นเป็นประเทศราชของขอม พ่อเมืองทั้งสองนี้ได้รวมกำลังกันยกทัพมาตีสุโขทัย ซึ่งมีผู้ปกครองเมืองเรียกว่า “ขอมสมาดโขลญลำพง” รักษาอยู่ เมื่อตีได้เมืองสุโขทัยแล้ว พ่อขุนผาเมืองได้อภิเษกให้พ่อขุนบางกลาวหาวเป็นเจ้าเมืองครองกรุงสุโขทัย มีนามตามอย่างที่ขอมเคยตั้งนามเจ้าเมืองสุโขทัยแต่ก่อนว่า “ศรีอินทรปตินทราทิตย์” แต่เรียกในศิลาจารึกของพ่อขุนรามคำแหงว่า “ขุนศรีอินทราทิตย์” นับว่ากรุงสุโขทัยเป็นศูนย์กลางการปกครองและมีเอกราชโดยสมบูรณ์เมื่อประมาณ พ.ศ. 1800
พ่อขุนศรีอินทราทิตย์ มีมเหสีชื่อนางเสือง และมีพระราชโอรสด้วยกัน 3 พระองค์ องค์ใหญ่สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังเยาว์ องค์กลางมีนามว่า “บานเมือง” และองค์เล็กมีนามว่า “พระรามคำแหง” เมื่อพ่อขุนศรีอินทราทิตย์เสด็จสวรรคตแล้ว พ่อขุนบานเมืองได้ขึ้นครองราชย์ต่อมา พ่อขุนบานเมืองได้ทรงตั้งพระรามคำแหงเป็นมหาอุปราชไปครองเมืองชะเลียง พ่อขุนบานเมืองได้ครองราชย์อยู่จนถึงราว พ.ศ. 1822 ก็สวรรคต พระรามคำแหงพระอนุชาจึงได้รับราชสมบัติขึ้นครองกรุงสุโขทัยสืบต่อมา
ลำดับกษัตริย์ที่ครองกรุงสุโขทัย
1. พ่อขุนศรีอินทราทิตย์ 6. พระมหาธรรมราชาที่ 1 (ลิไท)
2. พ่อขุนบานเมือง 7. พระมหาธรรมราชาที่ 2
3. พระขุนรามราช (รามคำแหง) 8. พระมหาธรรมราชาที่ 3 (ไสลือไท)
4. พระยาเลอไท 9. พระมหาธรรมราชาที่ 4 (บรมปาล)
5. พระยางัวนำถม
อนึ่ง *คำว่า “พระร่วง” น่าจะหมายถึง พระมหากษัตริย์ทุกพระองค์ที่ครองกรุงสุโขทัย เพราะไม่มีหลักฐานแสดงว่ากษัตริย์องค์หนึ่งองค์ใดมีพระนามว่าพระร่วงอย่างแน่ชัด*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น